Dzisiejszy świat boryka się nie tylko z problemem kurczących się zasobów słodkiej wody, lecz również z wciąż pogarszającą się jakością tych wód. Proces ten postępuje na tyle szybko, że naturalne metody samooczyszczenia są niewystarczające.

Polska jest jednym z krajów, które posiadają małe i jednocześnie silnie zanieczyszczone wody naziemne jak i podziemne. Sytuacja ta ma miejsce głównie ze względu na małe nakłady inwestycyjne przeznaczone na ich ochronę. Poza kwestią finansową, nadal utrzymuje się w naszym kraju duże zużycie czystych wód podziemnych w celach przemysłowych, które aż tak czystej wody nie wymagają.
Na podstawie oceny właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych wody w Polsce podzielono na 3 klasy czystości :

I Klasa:
wody nadające się do hodowli ryb łososiowatych (łosoś, pstrąg, sielawa), mogą być wykorzystywane do ujęć wodociągowych wody do picia i do wykorzystywania w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym,

II Klasa:
wody nadające się do hodowli pozostałych gatunków ryb, mogą być wykorzystywane do pojenia zwierząt i do celów rekreacyjno – sportowych

III Klasa:
wody do wykorzystania tylko w przemyśle (poza spożywczym i farmaceutycznym) oraz do nawadniania pól.

W klasach wymienionych powyżej, mieści się mniej niż połowa polskich rzek. Prawie 70% długości rzek to wody pozaklasowe, które określane są jako kanały ściekowe. Aby woda z nich w ogóle nadawała się do spożycia musi zostać poddana renowacji, która polega na uzyskiwaniu wody pitnej poprzez otrzymywanie czystej chemicznie H₂O, a następnie wzbogacenie jej w sole mineralne. W skutek działalności człowieka w wodach powierzchniowych i gruntowych stwierdza się obecność ponad 2000 związków chemicznych. Związki te, w różny sposób oddziałują, najczęściej niekorzystnie na organizm człowieka.

NAJCZĘSTSZE ŹRÓDŁA I SKUTKI ZANIECZYSZCZEŃ WODY